,,Чекори по патеката на смирена постојаност,, Далај Лама

Духовните аспиранти од најстари времиња до денешни дни се во постојана потрага по Изворот на среќата и вечното блаженство. Јогата нуди еден од низата патишта кои водат кон Самоспознание и Себерализација.

Таа пракично ни дава искуства со кои ќе се смири умот а срцето ќе се прочисти и отвори кон светот кои незпирливо се менува без да ја искриви сликата за светот и за нашето место во него Така на секој практикант по јога му се нуди: самостојно да ја изоди сопствената животна патека без премногу да пати и страда во овој физички свет на егзистенција каде севкупниот психоментален развој станува катадневие. Нашиот живот преку јога праксата мора да се подигне над катадневните страдања и патења.

Јогата нагласува дека во животот на човекот и во неговиот духовниот развој неминовно се појавуваат одредени препреки, потешкотии кои мора и треба да се -надминат и совладаат. Целта на ЈОГАТА и ЈОГИСКАТА МЕДИТАЦИЈА е да се намали или избегне страдањето така да на секој јога практикант спонтано му се открие и отвори спиритуалната суштина: незнаењто на вистинската стварност е коренот на сите страдања и патења. Се дотогаш секој е втурнат во шарениот и убав свет во кои мнозина се идентификуваат со стварите кои се менливи.

Тоа носи понекогаш радост и среќа а многу почесто разочарувања, страдања и болка. Затоа големите јога учители и мислители имајќи ја редовната јога садхана, секојдневното стекнувале животно искуство преку медитација со кои се подигнале над самите животни проблеми кои ги обземале и обземаат нас обичните луѓе. Така, тие во целост ја согледале самата суштина на човековите патења, страдања и болка. Тоа најдобро го систематизирал и го дефинира големиот јога мудрец, учител и систематичар Патанџали. Тој нагласува дека постојат одредени причини кои ја поттикнуваат човековата болка и страдања.

Во јогата ги нарекуваме клеши (од Санскрит клиш со значење се мачи). Клеша е болка, напор, мака, страдање кои истовремено се и остаток на претходни искуства. Таа, потоа како кармичко наследство нуди искуства како во мигот на живеењето така и понатака во животот хумано, духовно и достоинствено да се живее или катадневно да се живурка. Клешите се корен на секоја активност и тие најчесто имаат меѓусебно влијаие, една со друга се надополнуваат давајќи поттик за созревање, активирање на некоја причина од чија последица се гради среќен и трагичен живот како резултат на созревањето на кармичкото семе – карма ашаја.

Така некои се среќни во овој живот кои го живеат како во рај, за други пеколот започнал со чинот на раѓање. Најчесто за многумина овој живот е вибрација меѓу несреќа, тага, разочаарувања од една страна и во миг само допрена радост, среќа и мир од друга страна. Постојаното трчање кон доброто а бегањето од лошото носи горчина во устата, разочарувања и болка. Од нив се градат клешите кои ја определуваат добрата или лошатс судбина – карма, должината на животот – ајус, животното искуство – бхога. Тие се главната причина кои ја условуваат новата инкарнација, повторното раѓање и новиот облик на живот – џати.